Begin april hadden we ‘optisch mooi weer’ volgens Helga van Leur. Dat was het zeker, maar koud, erg koud! Ondanks de kou had Arend er wel oren naar om met de kajaks op pad te gaan en een bezoekje aan de Bevers te brengen. De laatste keren lieten ze zich goed zien! Arend is medeoprichter van de African Conservation Foundation. Deze organisatie doet goed werk in Afrika om te redden wat in rap tempo verloren dreigt te gaan. Verlies van habitat en stropen; het is wereldwijd een enorm probleem voor vele diersoorten. Al snel kwam het gesprek op de illustere Cross River Gorilla van Kameroen. Hij had er onlangs trail cameras uitgezet in een poging een glimp van ze vast te leggen. Ik had nog nooit van deze diersoort gehoord en nu al ernstig bedreigd met uitsterven. Er zijn er nog zo’n 250 in het grensgebied van Kameroen en Nigeria. Aan het einde van dit blog meer over de organisatie van Arend.

Arend in het optisch mooie weer in de kajak.

De Cross River Gorillas zijn de ‘most elusive’ en meest bedreigde gorilla’s van Afrika. Cross River Gorillas worden door de lokale bevolking beschouwd als de ‘bosmensen’ en geloven dat hun voorouders soms als gorilla terugkeren, zoals de ‘Native Americans’, voordat ze door Europeanen bekeerd werden, ook geloofden in reïncarnatie. Deze ideeën staan mij wel aan. Wie zou er niet als Orka of Bald Eagle terug willen keren op aarde, of zelfs als Bever! Probleem van wereldwijde overbevolking ook meteen opgelost, want we hoeven het leven niet langer te rekken in afwachting van een mooi nieuw leven. Bovendien zouden we wat zuiniger omspringen met de habitat van onze voorouders!

 

Misschien nog wel leuker: terugkeren als ‘Pacific white sided Dolphin’. Nóg veel sneller dan een Orka!

Maar goed, we gingen dus proberen Bevers in de zoeker te krijgen en wat mooie plaatjes te maken van de kajaks in het optisch uiterst mooie weer van Helga van Leur. De grote uitdaging bij de Bevers is om ze zo te fotograferen dat hun bijna menselijke eigenschappen en ‘gezicht’ eruit komen. De Bever is naast de mens de enige diersoort op aarde die zijn omgeving volledig naar zijn hand zet. Dat is wat we gemeen hebben met ze. Het grote verschil is dat de Bever vele andere diersoorten voorziet van een gunstige habitat. De moderne Biesbosch-mensen zijn het wat mij betreft, daar ze pas sinds 1988 weer in de Biesbosch zijn door herintroductie. Nu wat foto’s van deze dagen in de Biesbosch. Of ze geslaagd zijn, zoals hierboven omschreven, laat ik graag aan jou over. Met de kajaks is het mogelijk om weer wat dichterbij te komen, zonder dat de Bevers zich aan ons storen.

 

Al vrij snel kregen we de eerste Bevers te zien. Heerlijk rustig knagend en knabbelend aan de wilgentakken.

 

Op weg naar de volgende knaagplek.

 

Oeps, iets te dichtbij zonder dekking. Deze Bever voelt zich bekeken en geeft aan dat ik terug moet. Geen probleem ..

 

Oeps, iets te dichtbij zonder dekking. Deze Bever voelt zich bekeken en geeft aan dat ik terug moet. Geen probleem ..

Zo is het weer ‘gewoon’ een knaagdier dat lekker zit te knagen.

 

Bever in de zoeker! Foto: Arend de Haas

Op het moment van deze foto hadden Arend en ik twee Bevers om ons heen. Niet veel later zou deze grote (zwangere?) Bever zich verstappen en ruim een meter naar beneden donderen. Ze herstelde zich snel en keek even rond of niemand het gezien had. Let ook op de pink: precies zoals mijn schoonmoeder een kopje thee drinkt.

Hierbij een link naar de African Conservation Foundation van (o.a.) Arend. Veel door de mens aangerichte ellende is er te zien. Gelukkig zijn er mensen als Arend die er volledig voor gaan om de schade zo veel mogelijk te beperken!
‘Like’ ook de FB-pagina voor alle updates op Facebook. Er zit erg veel interessants bij!

Tot volgende week als de Bevers weer wat te vertellen hebben. Bovendien hebben we dan optisch mooi weer bij prima temperaturen!

Bas