Kennen we ze nog, Buurman en Buurman? De Tsjechische animatieserie over twee klussende buurmannen waarbij alles in het honderd loopt en het aan het eind alles toch weer goed komt met een totaal ander resultaat dan de bedoeling was. “Ajetoh Buur!” zeggen ze op het eind, wat zoiets betekent als “voor mekaar, Buur”.
Als de Bevers op deze manier te werk gingen waren ze al lang uitgestorven. Het lijkt allemaal hetzelfde zooitje als Buurman en Buurman achter laten, maar er zit meer achter: een goed doordacht en perfect uitgevoerd plan dat in één keer goed gaat. Of het nu gaat om het bouwen van een dam, of om de huisvesting, de beverburcht: de Bever is de landschapsarchitect bij uitstek! Daar is weinig onderzoek voor nodig. Kijk maar naar de leefomgeving van de Bever en die van ons. Wat ziet er nu beter uit en waar profiteren andere diersoorten meer van?

Deze beweringen vragen natuurlijk om enig bewijs:

Beverburcht begin mei. Door het dichtsmeren van de kieren met rivierslib groeien planten weelderig verder. De gele Lis heeft het er prima naar z’n zin.

 

Later in het jaar neemt de Smeerwortel het over.

 

Pas in de winter wordt duidelijk hoe de burcht is opgebouwd. Ogenschijnlijk lijkt het een Buurman en Buurman project. Schijn bedriegt: deze wirwar van takken doorstaat weer en wind, bovendien hoog water. Een willekeurig op elkaar gegooide bos takken doet dat niet .. Ook het interieur is een doordacht geheel. Ze hebben ingangen boven en onder water, een kleedkamer en slaapvertrek. De slaapkamer wordt uitsluitend betreden als ze helemaal schoon en droog zijn.

 

Canadese Beverburcht. Bij gebrek aan klei kiezen ze ervoor om de boel te dichten met twijgjes.

 

Je zult hier maar wonen in je burcht … Deze oase is door de Bevers gecreëerd middels een dam.

 

Alaskaanse Beverdam met de burcht op de achtergrond. Wat op elkaar gegooide takken houden beslist niet deze hoeveelheid water tegen … Ze horen het wanneer er een lek is. Dit wordt onmiddellijk gerepareerd. Wanneer er niet genoeg water aanwezig is om hun ding te doen (voedseltransport en aangroei van groen) creëren ze zelf hun natte gebieden door een klein beekje af te dammen waardoor er een compleet moeras ontstaat. In de Biesbosch is dit niet nodig en bouwen ze geen dammen.

 

Meer dan af en toe een Bever die heen en weer zwemt kreeg ik niet te zien. Hun bezigheden zijn echter meer dan duidelijk te zien op het moment.

 

Zeer opvallend dat ze al omgevallen bomen helemaal kaalvreten en de levende bomen sparen door slechts een gedeelte van de bast af te knagen.

 

In de vroege herfst hoorde ik hier regelmatig zeer luidruchtig knagen. Te zien waren ze niet door de dichte begroeiing ..

 

Wanneer ze kans zien om een boom half door te moeten knagen, om bij de takken te kunnen komen, zullen ze dat niet nalaten. Deze boom zal ik gaan volgen om te kijken hoe het hem verder vergaat. Waarschijnlijk zal hij gewoon doorgroeien.

 

Een tijdelijk geïmproviseerd onderkomen? Niet alle Bevers beschikken over een burcht ..
Na het verlaten van de familieburcht moeten ze het zelf even uitzoeken.

 

Het is telkens bijna donker wanneer ik een glimp van ze zie. Toch maar blijven gaan in de hoop dat ze weer eens wat vroeger op de dag actief zijn.

 

Toch blijf ik telkens even hangen om te zien en te horen hoe ’s avonds de Biesbosch opnieuw tot leven komt. De reeën komen tevoorschijn, de grote Zilverreigers zoeken hun slaapplek in de bomen op en af en toe komt er een uil voorbij scheren. tegen die tijd is de camera al lang opgeborgen …

Groetjes,

Bas