Het blijft moeilijk om de schoonheid van een mistige ochtend vast te leggen, vooral als het hoge mist is en alles potdicht zit. De rust, de stilte, de vrede, het is een onwerkelijke ervaring. Afgelopen zaterdag was het er weer eens volgens de voorspellingen. Deze keer zat het er bepaald niet naast!

De stilte doet je hart van zich horen, het bloed door je aderen horen stromen en het doet alle zintuigen verstommen in absolute stilte die we nog nauwelijks kennen. Het doet je tot jezelf komen, volledig tot jezelf. De enige prikkels die je voelt, zijn die van jezelf.
Moet er wat rommel worden opgeruimd: de mist laat het je weten, de magische mist van de Biesbosch. Na enkele dagen ruim je voor eens en altijd op en een diepe rust keert weder. De rust van de mist, de magische Biesbosch-mist.

 

 

 

 

 

 

Is het niet mooi dat de symboliek van het leven overal om ons heen ligt? Soms hebben we de foto’s nodig om het te zien. Van links naar rechts: heden, verleden en de toekomst. Het poortje voor het huisje is voor tenminste één iemand de Hemelpoort, deze ligt in het heden, zoals voor iedereen. Dank je, Hennie!
‘The trunk’ van de vorige mistige ochtend is weer gesloten, volgende keer gaat er een andere open. We zullen gaan zien wat het wordt.

Achter de hemelpoort – Boudewijn de Groot: