In het weblog van 5 juni was nog te lezen dat er een behoorlijke wond zichtbaar was bij één van de bevers. Bij het bestuderen van de foto’s van de afgelopen week was goed te zien dat hij ernstig was toegetakeld. ‘Gelukkig’ door een andere bever en niet door de schroef van een boot. Sinds deze gebeurtenis waren de familieleden van deze gewonde bever wat schichtiger geworden. Gelukkig trekt het allemaal weer snel bij, zo ook de diepe wonden. Wat een taaie dieren zijn het toch! Ondanks zijn verwondingen was er niets aan hem te merken en deed hij zijn dagelijkse lange rondje. Hij was het die als eerste de boel verkende of de kust veilig was voor de overige familieleden. Kwam er een motorbootje aan, klapperde hij luid met zijn staart om ze te waarschuwen. Een absolute held! Gisteren kwamen we hem weer tegen. Na een rondje om de boot afgelopen week, hebben we zijn goedkeuring om hem te mogen fotograferen, natuurlijk onder zijn voorwaarden. Niet te dichtbij en niet te veel geluid. Wanneer hij te water gaat even uit de buurt blijven. Het is en blijft een hele eer!

Eenmaal aan het knagen mogen we erg dichtbij komen tot op een meter of 15. Zie ook de bijtsporen in zijn flank.

 

Even verderop ging hij de kant op. Je kunt er natuurlijk op wachten dat hij het water weer in gaat … 

 

Met zo’n mooie weerspiegeling had ik ze nog niet eerder.

 

Wel met een rietstengeltje ervoor die mijn gasten van deze avond gelukkig niet hadden.

Het viel op dat de driejarige jongen ook weer wat gemakkelijker worden.

Tot de volgende!