Na het vorige blogje van 11 mei is er veel gebeurd bij de Biesbosch-Bevers. De reus heeft de naam ‘Elvis’ gekregen. Het is een zeer karaktervol en swingend dier! ‘Elvis’ is hoogstwaarschijnlijk dé man van de familie die de complete kreek als territorium heeft geclaimd. Samen met een stel jongen van de voorgaande jaren heeft hij zich een kleine kilometer verderop gevestigd en is daar de baas. Was hij in de maanden mei en juni nog reuze aardig tegen de jongen van (vermoedelijk) één en drie jaar oud, zo chagrijnig werd hij eind juli. Begin juli leek hij al aanstalten te maken om het driejarige jong uit het territorium te zetten. Takken werden niet meer gedeeld, hij pakte ze zelfs af en later zag ik dat de driejarige Bever zich uit de voeten maakte zodra ‘Elvis’ met zijn typerende sukkeldrafje aan kwam zwemmen. Spanningen in het buitenverblijf dus. Het was goed te merken dat ze pottenkijkers minder gingen dulden in de territoriale drang van “Elvis’. Samen met de zomerdrukte werd het moeilijker om ze goed te zien te krijgen. De hoogste tijd om een nieuwe locatie te gaan zoeken. Daarover later meer. Eerst nog wat foto’s van ‘Elvis’ en de twee kleinere Bevers.

Hier is alles nog koek en ei. Met z’n drieën tegelijk takken afknagen om deze naar één van de knaagstrandjes te slepen en ze daar af te knagen.

 

Zeer ongebruikelijk zien we hier de kleinste een eind van de normale knaagplek vandaan zijn takje afknagen.

 

‘Elvis’ is minder vaak te zien op dit moment. Hier één van de laatste keren dat hij lekker aan het knagen was.

 

Zeer territoriaal zwom hij later zijn rondjes bij het buitenverblijf. Even laten zien dat hij hier de baas is … De driejarige Bever was plots niet meer te zien en nog vreemder: op een zeker moment wachtte hij tot de kleinste een flinke tak had afgeknaagd, wachtte tot deze op een strandje was geparkeerd en pakte hem vervolgens af.

 

De bevestiging van wat er aan de hand was, kwam niet veel later. Paniekerig zien we hier een driejarige Bever tussen en langs de mensen zwemmen. Die moet er nog maar net uitgegooid zijn, zoals ze dat doen om ruimte maken voor de kleintjes van dit jaar.

 

‘Elvis’ knaagt hier aan een tak die hij zojuist heeft afgepakt van de kleinste.

 

Met de zomerdrukte liet ‘Elvis’ zich soms helemaal niet meer zien. In ieder geval niet voor de schemer. De hoogste tijd om op zoek te gaan naar een andere locatie. Dat viel niet tegen, een Bever in het volle daglicht. Een ‘vluchteling’ was het niet, hij ging de kant op om te knagen!

 

Nu het wat rustiger is met de cursussen in de weekenden, kon Nancy ook weer eens mee. Meestal brengt zij geluk!

 

Ik besloot te gaan kijken op een locatie waar duidelijk de sporen te zien zijn van: een complete familieburcht, buitenverblijf van de man en een stel jongen van voorgaande jaren én knaagstrandjes. Dit alles op korte afstanden van elkaar. De vraag was: komen ze hier (ruim) voor de schemer tevoorschijn en zijn ze een klein beetje tolerant t.a.v. pottekijkers? Ja dus. Nancy moet vaker mee!

 

Nog niet eerder kon ik een Bever zo dicht naderen!

 

Met verschillende andere Bevers in de buurt.

 

Ook dit niet eerder meegemaakt: foto’s van korte afstand kunnen maken terwijl ze zwemmen. Meestal accepteren ze dit niet.

 

Ook nog niet eerder gezien: een jong Bevertje van dit jaar die voorlangs zwom!

 

Het kleine Bevertje kwam even kijken met wie hij te maken had en kwam tot vlak voor de kajak. Vervolgens zwom hij terug naar de twee grote Bevers die uitgebreid zaten te knagen en vertelde hen het nieuws met een wat nerveus gepiep. Zij kwamen uit de dekking onder de wilgenstruik vandaan om beide een klap met de staart uit te delen in onze richting. Tijd om weer verder te gaan en ze met rust te laten met het kennen van hun grenzen. Zo snel kan het soms gaan!

Zelf zal ik nog een paar keer gaan kijken om hun gedrag wat beter in kaart te brengen en daar rekening mee te houden. Daarna zijn er weer nieuwe kansen om ze zelf bezig te zien.

Groetjes,

Bas