Bevers zien is één ding, bevers fotograferen is nog niet zo gemakkelijk.
Ondanks de harde wind van gisteravond en het naderende wolkendek toch nog even naar Bevers gezocht. Het was een hobbelig ritje naar de Biesbosch, maar gelukkig had ik de wind mee. Ik besloot eens naar een andere locatie te gaan, waar ik al vaak mijn oog op had laten vallen. Het gaat om een smalle inham met hoge bomen er omheen. Ik had er op de kanten heel veel sporen gezien en deze locatie heeft iets wat zich van alle andere goede Beverstekken onderscheid; een soort magie. Eigenlijk té mooi om er zomaar gehoor aan te geven. Deze moest voor later bewaard worden om niet meteen het allerbeste van de Biesbosch te krijgen.

Bij het benaderen van deze inham werd ik overvallen door het gevoel dat ik er meteen middenin zat. Ruim van te voren zette ik de motor uit om over te gaan op de elektromotor. Dan nog voelde ik me behoorlijk lomp in de grote aluminium boot. Een kano was hier beter op zijn plaats geweest. Misschien iets voor de volgende keer. Maar goed, de elektromotor had ik op de langzaamste stand staan en gleed langzaam met de wind mee deze magische plek in. Ja hoor, daar ging een Beverkoppie door het water, net zo geruisloos als ik. Een andere Bever kruisde zijn pad en ging in de dichte begroeiing de kant op waar ik hem al snel hoorde knagen. De eerste Bever ging parallel aan de kant zwemmen. De boot gleed precies in zijn richting en het was zeker dat hij mij niet door had. Mooi! Wacht even, nóg een Bever een stukje verderop. Heel even werd ik afgeleid door een IJsvogel die rakelings langs mijn hoofd scheerde. Goed opletten nu, de eerste Bever hoorde ik inmiddels ook duidelijk knagen. Nog een paar meter en ik zou hem moeten kunnen zien als ik langs een paar boomstronken was gedreven …

De eerste Bever die ik zag zwemmen ..

 

Toen ik achter achter de boomstronken vandaan was zat ie daar, bijna in het volle zicht. Nog een paar meter en ik ben het laatste boomstammetje dat nog in de weg zat ook kwijt. Wát duurde dit lang!

Helemaal vrij en recht voor mijn neus. Voorzichtig een paar maal afgedrukt. Hopelijk scherp op een sluitertijd van slechts 1/100 op ISO 1600. Het was er al behoorlijk donker aan het worden.
In plaats van de camera laten ratelen even gekeken of er al iets scherps bij zat. Yep! Zie ook de handjes van de Bever.

 

De Bever had mijn aanwezigheid wel in de gaten, blijkbaar accepteerde hij dat en ik maakte nog wat foto’s. De oranje tanden zijn hier duidelijk te zien.
De boot gleed langzaam aan de Bever voorbij totdat hij weer uit het zicht verdween. Even later hoorde ik hem de kant op gaan.

 

Om een indruk te geven van de omgeving en hoe donker het op dit moment was, maakte ik verderop wat foto’s met de groothoeklens .. Nog even wat nagenieten en het was weer tijd voor de terugreis. De wind was inmiddels gelukkig gaan liggen. Zo heel af en toe zit echt alles mee!
Terug in de jachthaven was het al aardedonker en kwam er nog een Bever vlak langs de boot zwemmen.

Groetjes,

Bas