Normaal gesproken begin ik half maart met de voorbereidingen voor het beverseizoen. Even zoeken, kijken, inspelen op hun gedrag en vooral: tolereren ze de aanwezigheid van de boot? Hier zit een enorm verschil in tussen de verschillende beverfamilies. Doen ze dit beslist niet: wegwezen en op zoek gaan naar een andere beverfamilie.
Dit jaar is alles wat later op gang, maar het begint er goed op te lijken. Na enige mislukkingen zijn ze dan weer gevonden. Bevers die op tijd actief worden, ruim voor de schemer, die niet al te schuw zijn en zich enigszins laten benaderen. Een beetje schuchter zijn ze nog wel, nog even goed rekening mee houden dus. De recreatie is nog niet op gang in de Biesbosch en ze hebben dus erg weinig menselijke activiteit in hun omgeving gehad dit jaar. Eenmaal een paar maal geweest en ze zijn snel gewend aan de boot.

Weerzien met een bekende; mijn held ‘Alex’, afgekort van Alexander de Grote, alias ‘de schräder met A-umlaut’. Deze grote jongen van een kilo of 30 verdedigd een enorm groot territorium. Iedere zomer tref ik hem wel een keer met grote bijtwonden in zijn lijf van een gevecht dat hij met een indringer heeft geleverd. Ik herken hem altijd aan zijn donker vacht en een lichtgekleurde ring rond zijn ogen.

Vervelend zijn deze verkenningsrondjes bepaald niet voor mij. Laat in de middag vertrek ik om de files voor te zijn en zo heb ik alle tijd om sporen te zoeken en te kijken waar de ‘knaagplekken’ zijn. Dit zijn de plaatsen waar ze hun wilgentakken naartoe slepen om ze daar op hun gemakkie te nuttigen, met de nodige luidruchtigheid.

Maar altijd eerst even kijken hoe het met de ijsvogels gaat. Schuiltentje opzetten op één van hun visstekken, kijken en luisteren wat er allemaal gebeurt. Ditmaal onder het genot van een boterhammetje met gerookte makreel, gevolgd door een goede bak koffie. Zaten ze tot voor kort nog te broeden en was er weinig actie, nu zijn ze duidelijk hun jongen aan het voederen. Om het half uur kwamen ze luidruchtig voorbij vliegen met een visje in hun snavel. Helaas vissen ze nog niet op de, voor ons, gunstige locaties. Het water is nog te koud, nog geen waterplantengroei en daardoor zitten de kleine visjes hier nog niet. Van het weekend zal de temperatuur flink stijgen (gelukkig!) en zal hier snel verandering in komen. Het voorjaar begint dus eindelijk goed op gang te komen.

Zeer herkenbaar aan zijn ogen dus. Hij komt even een kijkje nemen bij de boot of alles in orde is.

Nu eerst wat foto’s maken van de bevers. Bij aankomst zag ik ze al op de oever zitten met z’n tweetjes. Precies op de plaats waar ik ze voorgaande jaren ook altijd zag rond dit tijdstip. Rond een uur of acht verlaten ze de burcht, gaan wat knagen op hun vaste knaagplek om daarna een rondje te zwemmen om hun territorium te checken. Een erg grote verassing is het natuurlijk niet meer, maar wat ben ik telkens weer blij om te zien dat ‘het’ allemaal werkt en niet opnieuw ‘de hele’ Biesbosch verkent hoeft te worden.
Het is nog even flink wennen met de nieuwe camera. Is het gunstiger om het ISO-getal wat hoger op te schroeven tot 3200 à 6400, of langere sluitertijden te nemen? Om wat afstand te houden had ik de 2x converter gebruikt, waarmee ik op 600mm zat en op een meter of 40 van de bevers vandaan. Ik zag aan hun gedrag dat ze me in de gaten hadden en er negatief op reageerden. Even een stukje terug dus!
Ze zaten telkens in donkere hoekjes en het was erg lastig met deze combi goede foto’s te maken, maar ik kreeg mijn kansen, zoals hieronder te zien. De foto’s vielen bepaald niet tegen, alleen is het weer ‘een heel gedoe’ om de kleuren naar m’n zin te krijgen. Dat zijn ze nu nog niet, maar ik kan er even niet meer tijd aan besteden. Komt later wel weer eens. Geniet in ieder geval lekker mee met deze bijzondere waarneming van een stel bevers die volledig in hun gewone doen zijn!

En op z’n gemakkie de oever op.

 

 

De dame is wat lichter van kleur. Zij kleurt mooi oranje/rood in het laatste zonlicht.

 

Ze is duidelijk wat schuwer dan ‘Alex’ en knaagt wat meer verborgen onder de overhangende wilgen.

 

Alex poetst zijn vacht nog even voordat hij aan zijn territoriumrondje begint.

 

Nog even wat knagen en daar ging hij richting overkant van de kreek. Nu even wachten tot hij de kant op gaat.

 

Wellicht is hij even bij de driejarige jongen langs geweest die hier hoogst waarschijnlijk ergens op de oever zitten. Net als de voorgaande jaren. Na het sein veilig van Pa-bever komen ze tevoorschijn. Dit is meestal pas laat in de schemer en ik heb er niet op gewacht.

Enfin, geweldig om ze weer te zien, dat het beverseizoen nu van start is gegaan en het ijsvogelseizoen ook kan beginnen binnenkort. Het wordt weer wat warmer en dus het wordt het genieten binnenkort.