Van de meeste natuurfoto’s gaat een vrolijke boodschap uit, meestal met fraaie kleuren die zich op dit moment overal om ons heen bevinden, zelfs in de berm van de snelweg. Deze foto’s worden meestal hoog gewaardeerd. Ze doen ons telkens weer heel even prettiger voelen. Met het enorme aanbod van dit soort foto’s, worden ze vaak maar voor luttele seconden bekeken. Even op de ‘like knop’ drukken en weer verder scrollen. Zo is er nog maar heel weinig tijd om eens even langer naar een foto te kijken die misschien een veel diepere betekenis heeft. Is het nog wel lonend om foto’s te maken die niet meteen een emotie oproepen, maar waarover heel even nagedacht moet worden wat de fotograaf voor ogen had?

De natuur geeft niet alleen, ze neemt ook. In onze religies zit dit er met velerlei symboliek diep ingebakken. In de natuurfotografie wordt het nemende gedeelte slechts zelden belicht. Ook niet nu het water de grootst nemende factor van deze tijd dreigt te worden met het snel smelten van de ijskappen. Deze dode boompjes hebben hun strijd tegen het alles nemende water verloren en hebben met de weerspiegeling van hun takken het droge proberen te bereiken. Het water als ‘het monster’ van de Biesbosch. We geloven graag in monsters en wrede Goden. De realiteit is soms hard en ‘de monsters’ vaak genoeg voor onze ogen. Moeten we deze ervoor sluiten, of brengen we ook dit in beeld? Wat mijn betreft brengt het wat afwisseling en ik denk dat ik ermee doorga.

In dit nu prachtige gebied heeft ooit een ramp van ongekende omvang plaats gevonden. Het water kreeg vrij spel door het verwaarlozen van de dijken door een vete tussen Geertruidenberg en Dortdrecht. De St. Elizabethvloed maakte vervolgens vele slachtoffers en schiep de Biesbosch met zijn vele kreken. Hoe symbolisch?

Deze foto is gemaakt met dit Z/W beeld voor ogen. Er was op het moment precies het goede contrast met de boompjes die er nu wat grafisch op staan tegen de bijna witte voor- en achtergrond. Om het contrast nog groter te maken zijn de lucht en het water wat zachter gemaakt met de ‘Lee Big Stopper’. Verder een 2 stops grijsverloopfilter om de doortekening van de lucht wat aan te zetten en het licht onder en boven de horizon in evenwicht te brengen. Camera: Canon 5D mkIII; Zeiss Distagon 21mm f/2.8 ZE; ISO 200; F10.0; 30 sec.