Het seizoen zit er met heerlijk voorjaarsweer aan te komen. Bij wijze van voorbereiding op de bevertochten heb ik gisteravond een kijkje genomen bij de familie die zich het gemakkelijkst liet zien vorig jaar. Liever had ik ze heel de winter gevolgd. Het ijs gooide echter roet in het eten.
Hierdoor ben ik ze even kwijt geweest zodat ik weer even opnieuw moet beginnen om hun gedragingen per familie weer in kaart te krijgen.

Met de elektromotor op de boot gemonteerd was het weer heerlijk om op ze te wachten. Vele zangvogels zingen weer het hoogste lied en de reeën kwamen nieuwsgierig even poolshoogte nemen.
Op dit moment zijn de nachten nog relatief lang en ik verwachtte er niet te veel van. Als het niet nodig is, laten ze zich liever niet zien in het laatste licht van de dag. Die verwachting werd waargemaakt. Ze kwamen pas laat in de schemer tevoorschijn met het voor mij bekende borrelende geluid. Fotograferen zat er niet meer in door het gebrek aan licht en ik besloot even te blijven om te kijken waar ze naartoe gingen. Dat feest was snel voorbij. Ze zwommen in een rechte lijn naar de overkant om daar onder te duiken en niet meer boven te komen. Even later hoorde ik ze uitgebreid knagen. Helaas uit het zicht en redelijk ver op de kant. Het werd mij langzaam duidelijk dat ze een tunnel hebben gegraven naar hun knaagplek. Jammer voor de waarnemingen, wel weer prachtig om te zien!

Volgende week maar weer een paar andere families bezoeken om te zien of zij wel een beetje meewerken om goed op de foto/film te komen. Half april zal het voor deze bevers niet meer nodig zijn om zo ver op de kant hun voedsel te gaan halen en gaan we daar weer eens kijken.