In het laatste blogje,’De wollige Bever deel 2′, beweerde ik dat de boot de volgende keer perfect in positie zou liggen om de Bevers poetsend op een boomstronk te fotograferen. Daar was geen woord van verzonnen. Gisteravond lag de boot perfect in positie!

Bij aankomst, ruim voor de schemer, liet ik de boot netjes naar de beoogde plek driften met het kleine beetje wind dat er stond. Ankertje uit en hij lag er zonder enig geluid te maken netjes voor. Nu maar wachten op de dingen die te gebeuren stonden. Een uur ging voorbij en de zon was al achter de bomen verdwenen en er gebeurde …. helemaal niks. De twijfel sloeg toe dat ze toch niet iedere avond op dezelfde tijd naar buiten komen. Ik besloot er vandoor te gaan om niet helemaal in het donker terug te moeten varen. Op het moment dat ik deze beslissing nam kwam er een koppie tussen de boomstronken door. Nog even een foto’tje dan in het half donker met een sluitertijd van 1/6 seconde; een gokje.

“Als je denkt dat je het doorhebt lukt het niet meer”, zei Frans Lanting ooit in een interview met Loretta Schrijver. Ik had het dus kunnen weten, veel te zeker van mijn zaak.

 

De boot lag er perfect voor. Met de 70-200 zou ik de Bevers met de burcht op de achtergrond kunnen fotograferen en met de 500mm beeldvullend ..

 

Hier zit één van de onderwateruitgangen van de burcht.

 

Toch nog een glimp van een Bever gezien en gefotografeerd. Volgende keer zijn ze hopelijk wat vroeger!

Groetjes,

Bas