Na een lange grijze winter en een koud voorjaar is het er; een Biesbosch die bruist van de energie!
Het is prachtig om ter plaatse het licht te kunnen vangen en weer door te geven via de foto’s. Ze hebben even op zich laten wachten, maar deze week zijn ze er weer, de ‘superochtenden’ die het lange wachten erop meer dan goed maken.

 

Tussen de workshops had ik een vrije dag woensdag. De voorspellingen waren meer dan goed. Een koude nacht en praktisch geen wind. De wekker ging om 4.00 uur af …

 

Langs de rivier de Amer bevinden zich dammetjes met ondiepe poeltjes erachter. Daar begon het al.

 

Het binnenvaren van ‘de Spijkerboor’ was overweldigend. Een dikke deken van waterdamp er overheen. De foto’s kunnen nooit zo mooi zijn als het werkelijk was. De roze bril gaat op en vanaf nu gaat alles op de intuïtie. Bergbeklimmers noemen het ’the zone’.

 

Het is nog er koud ’s ochtends voordat de zon opkomt. De blauwe bril gaat even op.

 

Alle hoeken waar de damp is z’n mooist is, zitten wel ergens in mijn geheugen. Intuïtief vaar ik er naartoe. De camera ratelt constant ..

 

Met de instellingen van de camera kunnen we het licht naar onze hand zetten, ook dit gaat nu intuïtief, zonder erbij na te denken.

Aan het einde van de ochtend staan er 500 foto’s op de geheugenkaart. Genoeg om een compleet boek of website mee te vullen.