Van alle periodes van het jaar is de maand augustus mijn minst favoriete. Het is (te) warm, het licht te hard, te druk, enz, enz. Tijd om even bij te komen van het drukke voorjaar en dat hebben we uitgebreid gedaan. Gelukkig komt er weer een prachtige tijd aan met veel afwisselende weertypes en natuurlijk weer grote kans op de ‘witte wieven’ boven het water en de zonneharpen.

Gisteren had ik de eerste ijsvogelworkshop na de vakantie in de planning staan. Bij wijze van voorbereiding was ik vorige week even op de beoogde locaties gaan kijken en er de schuiltent neergezet. De eerste ijsvogel (met visje!) liet niet lang op zich wachten. Ik had het stoeltje nog niet staan of er landde er al één op de tak! Succes gegarandeerd voor de deelnemers.

Het stoeltje stond nog niet. Op mijn knieën gefotografeerd ..

 

Hij kwam met een visje aanvliegen, gooide deze achterover en ving er spontaan nog één! Weer met zijn rug naar mij toe. Ik heb er nooit geluk mee …

Zaterdag moest het gaan gebeuren met de deelnemers in de schuiltent bij de ijsvogels. Net voor zonsopkomst vertrokken we uit de haven en hebben een klein rondje gemaakt voor de geweldig zonsopkomst met damp op het water. De twee bevers en de purperreiger waren een leuke bonus onderweg.
Na het installeren en instrueren van de deelnemers ben ik nog even teruggevaren voor de zonneharpen. Toen we aan kwamen varen, zat er al een ijsvogel op de tak. Het SMS-je dat het is gelukt zou snel moeten komen en dan naar de volgende locatie voor de ijsvogels voordat het druk wordt op het water.

 

 

 

 

 

Ik ben er gek op het spel van licht, water en wilgen.  Iedereen ziet er zijn eigen reflecties in.

 

Ik moest opschieten voor de zonneharpen. Binnen een kwartiertje zijn ze opgelost in de warme zon van deze dag. Terug naar de ijsvogels: nog steeds geen SMS-je dat ik binnen een half uurtje had verwacht. Vreemd, het zal toch wel gelukt zijn? Nog maar even wachten en van een afstandje toekijken. Het duurde even voor ik besefte wat er fout ging. De ijsvogels waren er wel en ik zag ze ook vissen. Door de windstilte hadden ze nu alle oevers tot hun beschikking om hun visjes te vangen en hoefden dit niet per se in het beschutte ‘gat’ te doen. Snel naar een andere locatie waar wat stroming staat met heel erg vis aan de oppervlakte. Helaas waren we net te laat voordat de rust werd verstoord door recreanten en was er te weinig tijd voor een succesvolle ijsvogeltrip. Plots zit je dan in een hele andere Biesbosch dan een uurtje eerder. Enfin, deze mensen krijgen garantie van mij en komen een volgende keer terug voor meer succes! Gelukkig is het slechts de tweede keer dit jaar dat het een keer mislukte, maar wel weer bijgeleerd.
Nu maar hopen op veel heldere windstille dagen voor september en hetzelfde voor het najaar!