De ‘nieuwe’ Bever-locatie vroeg natuurlijk om terug te komen. Wat ik nog niet had gedaan was wat foto’s van deze mystieke sfeer in de bever habitat maken. Met windkracht 6 tot 7 de rivier over is echter geen sinecure. Toch besloot ik er laat in de middag naartoe te rijden. In het gunstigste geval had ik de wind mee en het KNMI voorspelde dat de wind ’s avonds zou afnemen. In de jachthaven aangekomen bleek ik inderdaad de wind in de rug te hebben. Met golven van anderhalve meter hoog twijfelde ik toch een klein beetje. Bij de Moerdijkbruggen wordt het altijd net even erger. Daar voelde het aan als de beelden van ’the deadliest catch’, de mannen die in de Beringzee op Kingcrab vissen. Ik had het naar mijn zin .. In de Biesbosch aangekomen even een verkenningsrondje gedaan om volgende week een groep mensen rond te leiden die ik in een andere haven oppik. Daar vandaan naar ‘het Bevergat’ waar ik een dag eerder uitgebreid de Bevers te zien kreeg.

De ingang van ‘het Bevergat’.

 

Iedere wilg die er staat heeft zijn eigen karakter en persoonlijkheid.

 

Al vrij snel zag ik een Bever langs de kant voorbij zwemmen. Deze verdween echter uit het zicht in de dichte begroeiing. Met de elektromotor ging ik een eindje verderop kijken. De begroeiing werd dichter en dichter totdat zelfs de elektromotor vastliep in de bodem. Van tak tot tak kon ik de boot verder het gat in krijgen. De paal met de lamp erop had ik er al eens afgevaren in dit soort omstandigheden. Die had ik er maar even afgehaald. Al doende leert men ..

 

Waar ben ik nu in terecht gekomen en hoe kom ik hieruit? In ieder geval bij de aller fraaiste IJsvogellocatie ooit, het koninkrijk van een stel IJsvogels .. Zie de grote wortelkluit in de achtergrond; vol met verse IJsvogelgaten. Wegwezen dus, maar eerst even snel een foto’tje.

Het zat al een beetje tegen de schemer aan toen ik terugging naar de ingang van het Bevergat. Voorzichtig en heel rustig aan op de elektromotor. Ik was er precies op tijd om de boot het gat in te kunnen laten drijven met een Bever in zicht. Hier en daar ging hij even de kant in om wat te knabbelen. Duidelijk hoorbaar, maar niet in het zicht. Hij zwom weer een stukje verder langs de kant richting deze wilg. Hij zit daar ergens in die donkere hoek aan de rechterkant. Ik zag hem al in dit licht de boomstam op wandelen. Snel even een proeffoto om te kijken of de belichting perfect genoeg is .. Hij zwom echter verder, precies even snel als de boot met de wind meedreef, perfect ..

 

Zo goed als zeker ging het om dezelfde Bever van een dag eerder. Hij zwom naar dezelfde boomstam, maar bleef een stuk daarvoor even hangen en dook. Hopelijk niet door mij .. Nee, hij dook wat waterplanten op om deze bovenop een stuk drijfhout te gaan verorberen. Ondertussen was het al een stuk donkerder geworden.

 

De boot dreef langzaam aan steeds een stukje dichterbij..

 

De Bever ging wat rondjes zwemmen en kwam terug bij de boomstam van een dag eerder. Heerlijk als ze eens vaste gewoonten blijken te hebben! Hij trok een grote tak van een Canadese Populier onder de boomstam vandaan en ging daar uitgebreid aan de maaltijd. Ondertussen zat ik met de foto’s op ISO 1600, F4.0 bij 1/25(!) seconde. Met de lens op een rijstzak ging dat prima, al waren de leukste acties niet te fotograferen. Al met al blijkt de Bever er een gevarieerd menu op na te houden, anders dan beweerd wordt in een wetenschappelijke publicatie die ik laatst onder ogen kreeg over de Bevers van de Biesbosch.
Op de terugweg was de wind inderdaad een klein beetje gaan liggen. Toch was het nog een heftig ritje tegen de wind in. Gelukkig was er weer weinig scheepvaart op de zondagavond.

Groetjes,

Bas