Vandaag moest de boot naar het onderhoudsbedrijf voor de jaarlijkse onderhoudsbeurt van de motor. Er werd mooi weer, koele nacht en weinig wind voorspelt. Dus de wekker om vier uur gezet, lekker varen en kijken wat het wordt met slechts de 5D en de 100-400mm erop is een klein tasje. Dit is ondertussen mijn favoriete lichtgewicht combi geworden.

 

Heel erg veel damp hing er niet, dus naar de beverlocatie gevaren. Benieuwd of ze nog wakker waren! Het begon meteen goed met een overstekende bever en een reiger met een prachtige achtergrond.

 

Nog niet de eerste bocht om, of daar zag ik zowaar onze ‘Alexander de Grote’ voorbij zwemmen. Fantastisch om een oude bekende te zien na lange tijd. Ik herkende hem meteen aan de donkere vacht, grote verschijning en de lichte kring rond zijn ogen.

 

Balen dat hij onderdook. Zou hij mij niet meer vertrouwen?

 

Gelukkig wel! Hij kwam boven met een wortel van het riet en begon uitgebreid te knagen.

 

Nu weet ik dat ‘Alex’ z’n slaapplaats hierachter heeft en bijna klaar is met z’n rondje. Net op tijd dus. Dat hierachter een burcht ligt was ook goed te ruiken. In de toegang leggen ze altijd hun ’territoriumhoopje’ neer en laten daarin hun geur achter, het ‘castoricum’. “I love the smell of a big beaver in the morning!”

 

Ondertussen had ik de elektromotor uitgezet en de boot drifte nog wat dichter naar Alex toe. Even een close-up maken en even luisteren naar het heerlijke geknaag tussen de kakofonie van de zangvogeltjes door en een ijsvogel die luid fluitend voorbij kwam.

 

Alex zwom na ruim een kwartier richting burcht, tijd om een rondje te varen op de elektro en maar zien wat ik verder nog tegen zou komen in het uiterst fraaie ochtendlicht.
De zonnige kant van de meerkoet.

 

En ’the dark side of the coot.’

 

Even later kwam de zon er nog fraaier doorheen. ‘There is no dark side of the coot.’

 

En nog een bever verderop. Deze was wat schuwer en ben er niet achteraan gegaan.

 

De zwaantjes zijn inmiddels ook uit het ei. Nu richting ijsvogels om even te kijken hoe het daarmee staat. Tot nu toe nog niet één foto van ze kunnen maken doordat de kleine vis totaal afwezig was in de ondiepe kreken.

 

Ja hoor, eindelijk! Eén van de jongen die in de buurt van het nest is blijven hangen zoals ieder jaar. Door de begroeiing er naartoe geslopen en vanachter een struik kon ik wat foto’s maken.

 

Zowaar kwam er nog een tweede aangevlogen die aan de overkant ging zitten. Het is nu meer dan de moeite waard in de schuiltent plaats te nemen. Volgende keer als ik tijd heb …

 

Ondertussen was het al half negen geworden. Tijd om terug te varen en de boot weg te brengen. Terug in de haven zag ik dat de karpers aan de paai waren. Een mooi stukje natuurgeweld. Wát een ochtend en wat een dag! Zondag a.s. gaan we weer met de kajaks op pad. Ik ben nu al benieuwd wat we allemaal gaan zien. Tot de volgend en een alvast een fijn weekend gewenst!