De weersomstandigheden waren meer dan goed voor ‘de tak’. Een straffe zuidwester zorgde ervoor dat er overal een flinke kabbel stond. IJsvogels houden daar niet van. Liever vissen ze uit de wind. De tak staat natuurlijk lekker in een windstille hoek, daar waar de bodem wat naar beneden loopt met een struik ernaast. Hier zit volop vis nu het water zeer helder is geworden door de afwezigheid van de pleziervaart. Hier kunnen de visjes zich schuilhouden en afhankelijk van de temperatuur van diep naar ondiep water zwemmen om te azen.
Nu de jongen van de laatste broedsels (de derde dit jaar) zo’n beetje zijn uitgevlogen, vechten de ijsvogels om de beste visstekken. Vanaf ‘de tak’ kunnen ze het hele poeltje scherp in de gaten houden en dat doen ze! Bijna de hele ochtend zat hij daar. Zo hebben we ruim twee uur lang een ijsvogel voor de tent gehad. Bij aankomst zat hij daar al. We moesten dus even wachten tot hij uit zichzelf wegvloog. Dat duurde niet lang. Al snel moest hij een ‘indringer’ verjagen, één van zijn broertjes of zusjes van de broedsels van afgelopen voorjaar. De volwassen vogels zie ik er niet meer. Daar kan van alles mee gebeurd zijn. IJsvogels leven heel intens en worden niet zo oud. Enfin, na het verjagen van de concurrent was hij al snel terug.
Even rusten, visje vangen, poetsen, concurrenten verjagen; we hadden heel de ochtend volop ijsvogelactie!

 

 

En weer te weinig licht en met zijn rug naar ons toe met het visje …

 

 

 

 

 

 

Volgens de weersvoorspellingen komt er een fraaie nazomer aan. Ik kijk er al naar uit!