De afgelopen weken is het onverwachts heel erg druk geweest met de workshops. Meestal wordt het wat rustiger na de zomervakanties. De weersomstandigheden waren dan ook perfect. De ene ochtend wat mooier dan de andere, maar iedere dag wel een beetje mist en damp op het water. Met het koeler worden van de nachten wordt het nog veel beter. Daar ontbreekt het nog wat aan zodat de mist eigenlijk te hoog in de lucht hangt en de zon er niet doorheen laat. Komt deze er wel doorheen, dan is het plots afgelopen met de ‘witte wieven’. Een kleine impressie van de afgelopen weken:

Hier kwam de zon er eventjes doorheen en kleurde alles fel rood. Nog even en ze zijn er weer ….

 

Als de rook bijna recht omhoog uit de schoorstenen komt. Een typische windstille septemberochtend.

 

Het blijft een bizarre ervaring om dwars door ‘de witte wieven’ te varen.

 

Met het oplossen van de mist is er onderweg altijd wel een mooie foto te maken.

 

Grote en kleine Zilverreigers zijn weer steeds vaker te zien. Vele overwinteren in de visrijke Biesbosch.

 

Ook de Knobbelzwanen zijn weer aan het verzamelen.

 

Zo nu en dan doemt er een Bever op uit de ochtendmist.

 

Wanneer de grondmist is verdwenen even plaatsnemen bij één van de IJsvogeltakken. De verbanden worden steeds duidelijker. Bij opgaand tij vissen ze op andere stekken dan bij afgaand tij. Logisch, maar het was wel even zoeken hoe dat precies zit.

 

Langer dan een uurtje zitten is niet meer nodig wanneer je ze een beetje doorhebt.

 

De laatste keer kwam er maar liefst vier keer een IJsvogel op de tak zitten in een tijdsbestek van twee uur.

 

Altijd leuk als ze een visje vangen op slechts enkele meters voor je neus.

 

Deze IJsvogel maakte het wel heel bont. Het begon met een landing op deze tak, toen landde hij op een tak vlak naast de schuiltent om er vervolgens bovenop te gaan zitten.

Voor nu is het even wat rustiger met de workshops. Even bijkomen zal ik beslist in de Biesbosch doen.

Tot het volgende blog!